zondag 6 december 2015

Be"trap"t

Na lang (voor ons gevoel toch) wachten, brak donderdag het moment van de verlossing aan.
En meteen kwam het kwijl al bij ons in de mond. De eerste reactie van onze grootste flapuit was: "oh, kei mooi!".
De eerste "zo eentje had ik ook wel graag gewild" en "chique!" reacties hebben we ook al gehad. Evenals een "ja, dat was eigenlijk toch een goeie beslissing".

En ook al is het nog niet helemaal af en wordt er volgende week een vervolg aan gebreid, toch al een hele dikke MERCI voor de werkmannen die ons die twee pareltjes bezorgen.

Ziehier... de nieuwe trappen:


Het zijn niet de duidelijkste foto's. Die volgen bij gelegenheid nog wel. Het zijn dus twee beukenhouten trappen. Niets heel speciaals, maar wel mooi met nog een paar dingen die we herkennen van de oude trap. En vooral: ze zijn minder steil dan de vorige. Dat was zo'n typische steile trap uit de jaren '30. Zo eentje waar je met eendenvoeten af moet omdat je anders enkel op je hielen steunt (en dus gegarandeerd héél snel beneden staat). Altijd heel spannend als je net je schoenen (dat ene paar met een klein/fijn hakje uiteraard) aan hebt en je je realiseert dat de ramen boven nog wagenwijd openstaan maar je eigenlijk al te laat bent.  Ze blijven even smal als de vorige. Een wasmand moet je aan de lange zijden vasthouden (tenzij je graag het vel van je vingers hebt of graag vast komt te zitten). Maar dat ben je snel genoeg gewoon. Zelfs als oma daar een beetje lacherig over doet. ;-)


zondag 15 november 2015

Het leuke werk komt in zicht

Twee weken geleden kreeg ik opdracht van Jeroen om nog wat materiaal te gaan halen bij de ecobouwmaterialenwinkel Ecomat.
"Ah, en misschien moet je dan ook eens horen voor verf" kwam er dan achter. Jeuj, verf! Da's zowat het laatste dat je normaal doet!
Ik kreeg wel de opdracht om eerst een kleine potje mee te brengen om eerst te kunnen kijken wat we er van zouden vinden.
Verder zaagde hij mij de oren van mijn hoofd om een keukenplan uit te werken. Het borrelde al een hele tijd in mijn hoofd. Maar om een concreet plan te kunnen voorleggen, dat is andere koek.
Een eerste ontwerp kwam 4 weken geleden op papier. Daarna bleek dat het toch niet helemaal klopte en tekende ik opnieuw en opnieuw en opnieuw... Met kleurpotloodjes en wat ruitjespapier tekende en schetste ik er op los. Ondertussen is het ongeveer helemaal klaar. Al verandert er af en toe nog wel wat. Maar, nu weten we hoeveel kastjes en frontjes er moeten komen. Dus: jeuj, een keuken!

De Fermacell in de badkamer kreeg ook al een eerste laag primer (Fermacell diepgrond). Daarna moet daar nog een laag Fermacell Vloeibare Folie over gezet worden en dan heb je een waterdichte ondergrond om tegen te tegelen. Jeuj, tegelen!
Eerst nog de douchebak installeren. Jeuj, dan een douche! We moeten ook nog dringend werk maken van een badkamermeubel. Maar de smaken verschillen sterk. Nogal lastig eigenlijk.

Komende week of volgende week komen de trappen. Samen met de parket voor de living en die van de verdiepingen (overloop, slaapkamers en badkamer krijgen allemaal dezelfde lamelparket op kant). Daar vertellen we later wel meer over. Want ja, dat heb je goed gelezen: er komt dus ook eiken hoogkant lamelparket in de badkamer. En nee, dat geeft geen problemen zolang je je badkamer niet helemaal laat onderlopen. Maar dus, later meer.

De elektriciteit wordt nu ook verder afgewerkt: potjes, stopcontacten, ... ze krijgen allemaal een plaatsje van vake. Ook hier is een "jeuj" op zijn plaats want hoewel het in eerste instantie alleen maar blote lampjes in een socketje zullen zijn, licht hebben en kunnen aandoen en een paar veilige stopcontacten, da's al een hele vooruitgang.

Papa doet ondertussen nog een poging om de Fermacell te plamuren. Hij heeft immers een weddenschap met Nick (de modderman ;-) ). Wie hem al langer kent, heeft vast ook al eens van zijn bezetfiasco gehoord. Het is dus best een moedige beslissing om het toch nog eens te proberen.

zaterdag 3 oktober 2015

Het gaat gestaag verder...

Het is weer véél te lang geleden... maar een huishouden met 3 kinderen, job, schoolstart, enz. dat vraagt toch wel wat tijd (om eens een open deur in te trappen).

Er is ondertussen veel gebeurd. Al gaat het naar mijn gevoel heel erg traag.

Eind augustus werden de tegels in de keuken, inkomhal en berging geplaatst. Een stukje dichter bij het eindresultaat. Maar momenteel zijn ze ondergestopt door tetrakarton.
Want...
begin september kwam de tweede, afwerkende, leemlaag. Die is ondertussen bijna helemaal uitgedroogd. Nu rest ons alleen nog de muren eens afborstelen zodat alle loshangende zandkorreltjes er af zijn.
Dat drogen gaat nu ook wat sneller doordat de verwarmingsketel werd aangesloten. De muren en vloeren zijn nu lekker warm. En hoewel het 's nachts al flink afkoelt, er nergens deuren staan, de kelder nog een open gat is, de isolatie buiten er nog niet is, de inkom en de andere "niet leef"ruimtes geen verwarming hebben, is het toch behaaglijk warm. Deze morgen om 7u bv was het 19°C binnen en dan staat het nog ingesteld op een lagere temperatuur 's nachts.

Daarna werd de buitenbekleding van de berging achteraan geplaatst zodat de Celit deze winter niet meer bloot staat. Het kleine stukje aan het toilet moet nog gebeuren, maar dat staat niet zo blootgesteld.
En zo ziet het er uit als het helemaal af is. Boven zie je dat de Thermowood al flink vergrijsd is.
De afgelopen vrijdagen en zaterdag heb ik verder de ramen gebeitst. Alhoewel dat niet meteen heel dringend is om verder te kunnen met de afwerking, is het toch wel iets dat zo snel mogelijk moet gebeuren. Het hout nog een winter onbeschermd laten zou zonde zijn. Ook voor het beitsen kozen we een natuurlijk alternatief. Eerst een laag "witte ceder" en als toplaag "lichte eik". De eerste laag is echt wit. De "lichte eik" is donker bruin. De combinatie van de twee geeft een mooie imitatie van de kastanjekleur. Van het zware werk kan ik niets doen. Maar door het schilderen ben ik blij een steentje te kunnen bijdragen. Al is het soms ook een hindernisparcour (als de verfborstel in de kelder/het open gat valt en je eerst de ladder die erboven staat moet verzetten om dan de plaat die de ladder ondersteunt te moeten optillen waarna je in het gat kunt klauteren om tussen al het stof en de aan te sluiten elektriciteitsdraden in het halfduister op zoek te gaan naar de borstel). En mijn hoogtevrees helpt ook niet bepaald om bij de hoogste punten te geraken.

Wat moet er nog gebeuren:
* de fermacell afwerking (gipsvezelplaten) op de zolder.
* alle naden van de fermacell verder opvullen en afschuren
* alle stopcontacten, schakelaars en elektriciteit plaatsen
* daarna alle fermacell schilderen met primer
* de parket in de living (plaatsen, schuren en oliën)...
* ... zodat de glazen wand en deur geplaatst kunnen worden
* trappen plaatsen
* vloer op de eerste en tweede verdieping plaatsen (en schuren + oliën)
* dan kan de douche geplaatst worden
* de badkamer tegelen
* badkamermeubel installeren (maar eerst misschien nog eentje kopen)
* keuken installeren
* plinten plaatsen
* vensterbanken plaatsen
* binnendeuren plaatsen
* het schrijnwerk aan de binnenkant beitsen.

Een hele hoop dus nog eigenlijk en ik ben zeker dat ik nog wel het een en ander vergeten ben.

Meer foto's vind je hier.

zondag 2 augustus 2015

Moddergevecht


Wie de Facebookpagina van Jeroen een beetje volgt, heeft al iets zien waaien. De afgelopen week had als thema "modder".
Sommige krijgen blijkbaar hele vreemde gedachten als je je huis voorbereidt op modder tegen de muren. Maar om alle gekke en bizarre ideeën voor te zijn, de muren werden deze week bezet met de eerste leemlaag.

Een paar weken geleden heb ik al een blogpostje gewijd aan alle verschillende soorten pleister met hun voor- en nadelen. Een daarvan was leem.

Nu de eerste laag er op zit, krijgen we verschillende vragen:

Waarom leem?
Wel, leem is een natuurlijk product waar weinig of geen productiekosten voor zijn. Het is letterlijk zand met klei (en stro soms) dat je vermengt met water om het smeerbaar te maken.
De voordelen van leem: zeer damp-open. Het pleisterwerk neemt dus overtollig waterdamp uit de ruimte op en geeft dat later weer af. Verder heeft het een zeer goede warmte-opslagcapaciteit, wat natuurlijk goed meegenomen is met de wandverwarming. Die combinatie zorgt voor echte knuffelmuren!
Nog een voordeel: een waterlek ontdek je meteen want dan spoelt letterlijk de leem van je muur af. (niet dat we daar op hopen of van uit gaan dat ooit mee te maken).

Wanneer komen ze dan de gips er op zetten?
NIET. Over een maand komt de leem man terug en die zet er een tweede laag leem (jawel) op. Dat laagje wordt dan nog gesponsd zodat de muur iets of wat "glad" is. "Glad" want de leem die wij gebruiken is met strostukjes in. Die is sowieso een beetje groffer. Het worden gladde muren, maar niet zo glad als gipspleistermuren.

En dan ga je dat daarna nog plakken?
Euhm, NEE!

Ah, schilderen dan?
NEE! Ook niet!
Leem is damp-open, als je daar papier of verf (van de verfwinkel om de hoek) op zet, sluit je alles af. En da's niet de bedoeling.

De leemlaag is dus meteen ook de afgewerkte muur. In tegenstelling tot gipspleister droogt leem helemaal uit en geeft daarna ook geen stof meer af (al duurt dat ongeveer een jaar of zo). Geen witte (of bruine in ons geval) vlekken op je kleren omdat je de kinderen met hun jassen/schoenen/sjaals/... geholpen hebt en de muur in de weg stond.

En moest het ooit zijn dat de muren echt heel vuil zijn of verkleurd, dan kunnen we ze dan alsnog met leemverf of kalkverf schilderen. Maar dat is voor nu zeker niet de bedoeling. Het (door mij gehate) beige en bruine behangpapier maakt dus plaats voor, jawel, bruine leem. Alleen gaat de leem wel iets beter geplaatst zijn dan het papier en krijg je een heel speciaal effect door de strostukjes en de afgeronde kanten die bij de afwerkingslaag gezet worden.

De eerste leemlaag is dus nu aan het drogen. Dat duurt ongeveer een maand. Maar je krijgt al wel een idee hoe het gaat zijn:

Je ziet heel duidelijk de structuur van de gemetselde muur. Dat is normaal: baksteen zuigt veel meer water op dan cement. Maar als de muur helemaal uitgedroogd is, zie je er niet meer van.






En voor wie graag een filmpje bekijkt over het mengen van leem met water... (het is echt pure modder, zeg niet dat je niet gewaarschuwd bent!)


vrijdag 31 juli 2015

Geen hernieuwbare energievoorziening

Als wij vertellen over onze bio-ecologische verbouwing, horen we vaak "ah, en dan hebt ge ook ineens zonnepanelen of een zonneboiler."
En nu de federale en de Vlaamse regering de elektriciteitsfactuur flink laten stijgen, is het weer een actueel thema.

Voor de duidelijkheid: er staan geen zonnepanelen of zonneboiler op ons dak. 
Hoewel we zeker een voorstander zijn van die technologieën, hanteren we liever eerst de Trias Energetica. 

De Trias Energetica is een strategie om energie te besparen. Het beschrijft welke stappen het efficiëntste zijn (en dus best als eerste moeten genomen worden).
Als eerste stap zegt deze strategie om de energievraag te beperken. En dan bedoelen ze veel meer dan enkel spaarlampen en led-lampen te gebruiken. Ook bouwkundig kan je je energiebehoeften heel erg beperken door de oriëntatie, de bouwstijl en de ligging. 
Door je leefruimtes zoveel mogelijk langs de zuidkant te maken en er voldoende ramen te voorzien, heb je enerzijds veel lichtinval (en dus veel minder kunstlicht nodig) en anderzijds profiteer je van de zonnewarmte (ok, da's een open deur intrappen he). Verder probeer je de koele ruimtes en de warme ruimtes te scheiden (garage en berging bij mekaar bv). 
Ook bij het ontwerp van je huis kan je heel wat maatregelen nemen om de energievraag te beperken. Hoe mooi een torentje, een erker, een dakkapel, enz. Ook kunnen zijn, ze zorgen voor een veel ingewikkeldere constructie waardoor er veel gemakkelijker koudebruggen en kieren ontstaan door kleine foutjes ed. Hoe compacter, hoe beter, volgens de strategie. En isoleren, nog zo'n open deur. 
Een compacte bouwstijl zorgt er ook voor dat je buitenschil zo klein mogelijk is tov de binnenruimte waardoor je zo weinig mogelijk warmteverlies hebt. 
Qua ligging: een dorpskern of een stad ipv een afgelegen villa om externe nutsvoorzieningen zo efficiënt mogelijk te maken. Daarbij, een halfopen of gesloten dat beperkt ook weer de buitenschil van je huis.

Als tweede peiler zegt de strategie om zoveel mogelijk hernieuwbare energie te gebruiken. Dat kan door zonnepanelen op je dak te leggen bv, of door een energieleverancier te kiezen die enkel groene stroom produceert.

De derde peiler: indien er toch energie van eindige (fossiele) brandstof gebruikt wordt, doe dit dan zo efficiënt mogelijk, bv door een hoogrendementsketel te installeren.

En nu blijft de vraag hoe wij dat allemaal in ons huis toepassen.

Het is en blijft natuurlijk een verbouwing waardoor je met een aantal beperkingen zit. Zo kunnen we de oriëntatie niet ten volle benutten. En ook isoleren en de luchtdichtheid is een stuk ingewikkelder. Zo compact als we hadden gedaan bij een nieuwbouw is ons huis ook niet. Toch heeft de architect zoveel mogelijk van de zonnestand gebruik gemaakt. In de ochtend en de voormiddag schijnt de zon heel de tijd op de ramen van de achterbouw. Ook de veluxen in het dak brengen heel veel licht binnen. In het woonhuis gedeelte is het salon en de speelhoek/bureau. Het salon staat vlak aan de zuidkant. Door de erker krijg je daar ook nog best veel licht binnen. De speelhoek/bureauhoek krijgt licht via het grote raam achteraan bij de inham, de velux en via het raam in de inkom/vestiaire. De deur tussen inkom en woonruimte wordt immers een grote glazen schuifdeur.
En zoals we al wel verteld hebben, hebben we al veel uren gespendeerd aan een goede luchtdichting om zo weinig mogelijk warmteverlies te hebben. Ook op vlak van isolatie zitten we ver boven de huidige normen.

Dan komen bij de tweede peiler (hernieuwbare energie). Tja, geen zonnepanelen, zonneboiler, windmolentje, waterrad, ... En toch, ook daar kunnen wij zonder problemen op afkloppen met een "jawel hoor". We zijn immers al jaren klant bij Ecopower, een elektriciteitsleverancier die voor 100% (en enkel en alleen) groene stroom produceert. En, als we ooit terug wat financiële armslag hebben, komen er zeker en vast zonnepanelen op het dak.

De derde peiler, gebruik fossiele brandstof zo efficiënt mogelijk. Ook daar kozen we jaren geleden al voor. Toen we de oude, van kolen naar mazoutbrander omgebouwde cv ketel vervingen door een hoogrendementsketel van Atag. Die wordt binnenkort terug geïnstalleerd. 

De Trias Energetica kan je ook toepassen op materialen:
1/ gebruik zo weinig mogelijk materialen
2/ geef voorkeur aan hernieuwbare materialen (hout, vlas, schelpen, ...)
3/ beperk het gebruik van fossiele/chemische/industriële materialen (gips, klei, PUR, pvc, ...)

De theorie blijft alleen overeind als de bewoners hun levensstijl ook aanpassen. Het heeft immers geen zin om zeer goed te isoleren en de ruimtes te scheiden als alle deuren open staan. Of om je hele dak vol met zonnepanelen te leggen als je constant alle lichten en apparaten aan laat staan.

Hoewel Green Evelien zeker een inspiratiebron is, willen we niet zo ver gaan. We willen de technologie gebruiken om het ons een beetje makkelijker te maken (zoals een "alle lichten uit knop of timers op bepaalde lichtpunten zoals, traphal, wc, berging, ...). Ijdele hoop dat de kinderen ons geen "doe die deur dicht" of "wie heeft het licht in de gang laten branden"zagen gaan vinden zeker?


zondag 12 juli 2015

Hey, ppsst!


De pagina "Foto's en staat van vorderingen" werd een beetje (uhum) bijgewerkt!

Pleisterwerken

Afgelopen maandag werd de laatste hand aan de natuurlijke gipspleister gelegd. Nu is dus de helft van ons huisje bepleisterd. De andere helft krijgt een leempleister en de badkamer een traskalkpleister.
"Waarom willen die nu in godsnaam 3 soorten pleister gebruiken?", hoor ik je nu denken. Wel, hieronder leg ik dat uit.

Een constante in de verschillende materialen: zo ecologisch mogelijk, zowel qua ontginning/productieproces als van materialen.

Natuurlijke gips wordt ontgonnen voornamelijk in het bekken van Parijs. Om het als pleister te kunnen gebruiken wordt het gips eerst tot 150°C verwarmd en vermengd met 3 tot 7% toevoegstoffen die voor een betere verwerking en bewaring zorgen. Nadeel is dat het wat moeilijker te verwerken is als de traditioneel gebruikte gipssoorten en dat het landschap aangetast wordt bij de winning er van.
In conventionele bouw wordt voornamelijk fosfo-gips gebruikt. Dat is eigenlijk een afvalstof uit de kunstmeststofindustrie. Op het eerste zicht lijkt dat een zeer goede recuperatie van afval maar fosfo-gips zou zeer veel van het radioactieve radon langzaamaan maar permanent uitstoten en dit gedurende tientallen jaren. Verder bevatten de meeste industriële gipspleister veel meer toevoegstoffen zoals lijmen, droogvertragers, luchtbelvormers, waterweerhouders en fungiciden.

Leem is ongebakken aarde die in verschillende groeves in Europa ontgonnen wordt. Het is een mengeling van zand, klei en stro en/of vlasvezels. Er wordt geen enkele chemische stof aan toegevoegd.
Leem heeft als belangrijkste eigenschap de vochtregulerende werking. Aangezien het dampdoorlatend is, kan het vocht van de binnenruimte opnemen en bufferen. Wanneer de binnenlucht droger wordt (in de wintermaanden), geeft de leem het vocht geleidelijk weer af. Dit zorgt voor een continue luchtvochtigheidsgraad. Naast die vochtregulatie, doet leem hetzelfde met warmte. En herinner je je onze zeer grote muurradiatoren? De leem maakt die dus nog wat efficiënter. Leem isoleert ook nog eens akoestisch. En dat is in ons gezin mooi meegenomen. ;-)
Het nadeel van leem is dat het een zeer lange droogtijd heeft en dat het minder stootvast is. Vandaar onze keuze om in de gedeelten die vooral functioneel gebruikt worden (traphal, berging, enz.) een gipspleister te kiezen.

De traskalkpleister is een mengsel van fijngemalen vulkanisch gesteente uit de Eiffelstreek (trass en tufsteen) en kalk. Het wordt gebrand op 900°C.  Het ziet eruit als een cementpleister en heeft ook ongeveer dezelfde mechanische eigenschappen. Het heeft een hoog waterwerend vermogen en daarom gebruiken we dit pleister dan ook in de douche ipv de conventionele cementpleister. Die vraagt een grotere productie-energie. Bovendien is traskalkpleister ook vrij van schadelijke stoffen.

(met dank aan Vibe: http://www.vibe.be/downloads/1.Technische_documentatie/Bouwmaterialen%20en%20gezondheid/KF-binnenpleisters.pdf)

De eerste laag leem komt over een 3-tal weken. De afwerkingslaag is gepland voor september.

De houten binnenwanden worden niet bezet. Die worden afgewerkt met fermacellplaten en daarna licht opgevoegd.

To be continued...

maandag 15 juni 2015

Plafonds en vanalles

Zoals in het vorige berichtje al gezegd, zijn Jeroen en de papa's volop bezig aan het plaatsen van de plafonds. Soms wordt dat ook even onderbroken omdat er al eens een elektriciteitskabel vergeten werd zoals die voor de bel binnen (jaja, er komt een echte bel ipv het voorzichtige klopje op het raam). 

De trap wordt dit weekend uitgebroken. Oorspronkelijk wilden we de trap behouden, maar uit esthetisch en praktisch oogpunt besloten we toch een nieuwe te plaatsen. Op die manier zijn de twee trappen en de balustrade helemaal hetzelfde en kunnen we de trappen perfect op de vloeren laten aanpassen.
Als de trap er uit is, kan de stukadoor de traphal, de hal en de berging komen bezetten met natuurgips.

Ondertussen heeft Jeroen mij ook aan het werk gezet. Hij verwacht een plannetje voor de keuken en de berging. Ppffff, .... Inspiratieloos. Maar, ik heb een wel een serieuze stok achter de deur: als ik niets verzin, dan doet hij zijn rotte goesting (zijn eigen woorden). En of dat de beste oplossing is...


zondag 24 mei 2015

Weer een stapje verder

Zo'n 4 weken geleden brak er een nieuwe fase aan door de chapewerken op het gelijkvloers. Dat wil dus ook zeggen dat de leidingen voor de verwarming al getest en gekeurd waren (én goed bevonden!) en die allemaal al van kranen voorzien zijn.
Nu kunnen we dus beginnen aan het echte afwerkinggedeelte: fermacell platen aan de plafonds en de houtskelet binnenwanden. Fermacell is een gipsvezelplaat, ecologische gyproc eigenlijk. De bestanddelen zijn natuurlijke gips, uit groeves in Frankrijk ipv een restproduct uit de Duitse chemische industrie, en papiervlokken die samengeperst worden tot dunne platen. Die worden dan met nietjes vast gezet. En volgens de meneer die de demo gaf waar Jeroen onlangs naar toe ging "krijg je dat nooit meer van mekaar"... Tot Jeroen als tweede eens mocht testen... Jaja, hij krijgt nog steeds alles kapot. ;-) Niet erg slim van die meneer om dat voor de demo met iets kortere nietjes te doen om het dan zelf nadien terug los te krijgen he.

De aannemer kwam nog eens langs om de laatste binnenmuur op te meten. Dat is eigenlijk een glazen schuifdeur die de inkom van de leefruimte afschermt.

Verder kozen we alvast de vloertegels uit. Waar we eerst eigenlijk heel graag cementtegels wilden, kozen we uiteindelijk toch voor keramische tegels. Vooral voor het budgettaire evenwicht. En zoals dat bij ons altijd gaat, is dat kiezen op een uurtje gefixt ook al hebben Jeroen en ik absoluut niet dezelfde smaak.


zondag 26 april 2015

Het leven zoals het is

(Ver)bouwen, dat is de ultieme relatietest. Dat beweert menigeen toch. 
En ik moet toegeven, het is soms lastig om een evenwicht te houden tussen werk/gezin/bouw en alle andere "verplichtingen". Maar een ultieme relatietest is het nu ook weer niet. Misschien logisch, gezien de testen die we al gehad hebben (de concerten van V&E waar Jeroen zich volledig in kan verliezen, de vroeggeboorte van Anne-Marie, de zwangerschap van Kamiel, enz.). Het zijn niet de leukste dingen in ons leven, maar daardoor weten we nu wel wat onze valkuilen zijn, hebben we ook leren luisteren naar elkaar. En kunnen we de onvermijdelijke wrevelmomenten bij mekaar wel kaderen. 

En dat is nodig. Want verbouwen en een gezin van 3 kleine kinderen combineren, dat vergt wel wat organisatie en overleg. Zo zetten we onze hobby's buitenshuis ed op een lager pitje omdat je nu eenmaal maar 24u in een dag hebt en dat huis echt wel voor gaat. Maar voor de kinderen is dat moeilijker. We willen nu eenmaal dat hun leven niet te hard door mekaar gehaald wordt. Blije kinderen maken het leven van mama en papa zoveel makkelijker. Het duurt op deze manier langer, maar het is wel de bedoeling dat we er terug met 5 gaan wonen.

Net omdat we ons nu heel bewust zijn van alle vrije momenten, valt het op hoeveel "verplichtingen" er op een jaar wel niet zijn. Allemaal heel leuk, maar ook weer balanceren. Zo mag Anne-Marie dit jaar haar Lentefeest meedoen. 
Een extra feestje te organiseren dus. En ook voor ieder gezinslid een outfit samenstellen (want het is wel een specialere dag dan pakweg een verjaardag). Veel budget om dure communie/lentefeestkledij te shoppen is er niet. Daarbij, Anne-Marie is zo lang en smal dat het al moeilijk is om een kleedje te vinden dat mooi afkleedt. Ze heeft dan ook nog eens een zeer duidelijk idee van wat ze mooi vindt. Een geweldige combinatie om te gaan shoppen... 
En dus, dan maken we maar zelf een kleedje toch? Een patroon zoeken bleek al niet zo simpel. Ze gaf ongezouten haar mening en had duidelijk een beeld in haar hoofd. Bijkomende moeilijkheid: ze is zo smal dat ze nog in een 104 past. Maar dan is het véél te kort. Ik heb het patroon dus flink mogen aanpassen. En toen moesten we stof gaan kiezen. Anne-Marie bleek ziek te zijn die dag, dus ik mocht alleen gaan. En ze gaf mij een onmogelijke opdracht mee: "mama, koop je dan stof met paarden op? Of eigenlijk, het liefste met eenhoorns".
Ik vertelde welke kleuren Anne-Marie het beste staan en over de onmogelijke opdracht bij Piekewieke en die toverde daar toch ineens een stof in de juiste kleur voor Anne-Marie mét eenhoorns op! 
Zelf wilde ik ook wel iets nieuws voor het Lentefeest, maar weer eigenlijk geen budget om een kleedje te gaan shoppen. De boze blik van Jeroen wist ik snel te tackelen met het argument dan ik nog stof voor een jurk had liggen en dat het dus enkel garen, een rits en een paar knoopjes zou kosten. (En weer een paar avonden tijd).
Bij Piekewieke leerde ik een hemdje maken. Matthijs had dus al een stukje van zijn feestoutfit. Maar ja, waar vind je daar een bijpassende broek voor? Ook zelf maken dan maar. Kamiel kreeg dezelfde broek en een hemdje dat net iets anders is dan dat van Matthijs.
Een hele onderneming, want ik ben bijlange na geen professional, heb nooit les gevolgd en heb nog maar 2 jaar een naaimachine.
Alles is nu, buiten een knoopje hier en daar en de zomen, klaar. Als je het zo bekijkt,  een imposante stapel:
En eerlijk: die stapel heeft voor meer stress en echtelijke wrevel gezorgd dan de hele verbouwing tot nu toe.

maandag 13 april 2015

Verbouwen is... Puzzelen

Wie zelf al een heeft verbouwd, zal bovenstaande zeker herkennen. Je komt heel wat verschillende soorten puzzels (financieel, bouwtechnisch, praktisch enz.) en moeilijkheidsgraden tegen.
Ook wij hebben voor ons project"je" de afgelopen 2 jaar al flink mogen puzzelen.
Het praktische en bouwtechnische is een kolfje naar ons hand. Dat doen we allebei graag. Helaas zijn die in de minderheid. 
De financiële puzzels daarentegen steken er toch met kop en schouders boven uit. Zo hadden we eerst "dienen we de bouwaanvraag wel of niet in?" Nav de overplaatsing van mijn werk en het daaropvolgende ontslag. Daarna de "hoe krijg je een lening als je plotseling werkloos wordt?"puzzel. Ook Jeroen kreeg vorige week een uitdaging erbij: die van "zoek een andere job in volle verbouwingswerkentijden". Hopelijk is dit de laatste puzzel op dat vlak.

Maar ik wil dit blogpostje vooral wijden aan een andere puzzel: die van de vloer-/wandverwarmingpuzzel.
Het lijkt heel eenvoudig! We plooien wat buisjes en zetten die vast met krammen en dat is het dan.
Het wordt iets moeilijker als je elke muur/vloer als een apart circuit moet opbouwen. En nog wat lastiger als zo'n buisje ook kan knakken als je het te ver plooit. Vooral voor de muurverwarming is dat spannend, want dan maak je elke keer een bocht van 180°.
In de vloerverwarming heb je bijna geen bochten van 180°. Maar daar komt wel meer gepuzzel bij kijken. Je moet immers de onderlinge afstand respecteren en de leiding zo leggen dat een warme, toekomende buis naast een koude, wegstromende buis ligt. Zie je het al?
(Oplossing: het slakkenhuispatroon)

Jeroen heeft er best even over gedaan om door te hebben hoe je dat nu best voor mekaar krijgt. Vooral omdat je met 1 grote rol buis moet werken. 

Op de plaatsen waar het kon, is er overal wandverwarming (alle slaapkamers, badkamer en salon). Op de plaatsen waar er te weinig wanden zijn (leefkeuken en bureau/speelhoek) ligt er vloerverwarming.
Er komen nergens radiatoren. Of toch wel... De muren en de vloeren worden allemaal grote radiatoren, alles tesamen een kleine kilometer lang,

Nu moeten we nog even wachten op de druktest voor de verwarmingsketel kan aangesloten worden en er eindelijk ook kan worden gechapt. 

donderdag 12 maart 2015

Werfbezoek

Met de lente voor de deur voel je dat veel mensen de kriebels krijgen om er op uit te trekken. Een van de eerste uitstapjes blijkt een werfbezoekje te zijn. Het voorbije weekend heeft Jeroen dan ook veel volk gezien.
Zaterdag zijn de kinderen (en ik uiteraard) nog eens gaan kijken. De twee oudsten mochten samen met opa op de zolder gaan kijken.  De kamerverdeling is al helemaal rond. Ook oma, moeke en Jeroen's zus met de twee nichtjes kwamen eens kijken. 
Jeroen kreeg ook nog telefoon van een onbekende... Of ze eens mochten komen kijken want volgens de architect waar ze mee aan het praten zijn was onze werf interessant. :-)
Zelf hebben we ook een aantal huizen/werven bezocht en vonden we het ook fijn om de eigenaars te ontmoeten. Jeroen heeft dan ook met veel plezier die mensen rondgeleid. Zondag kwamen dan nog twee mountainbikers de hei uitgereden om eens dag te zeggen. Die hadden heel veel geluk dat Jeroen aan het werk was, want normaal is zondag familiedag. Ik was met de kinderen de hele dag op de hei, vreemd dat ik hun gele mobiel huisje niet heb opgemerkt. ;-)
Matthijs vertelde gisteren dat ze deze week over "bouwen" aan het leren zijn. Een werfbezoekje zit er om logistieke en praktische redenen niet in. Maar ons huisje maakt wel een virtueel bezoek aan zijn klas. Deze middag zijn we samen verschillende materialen gaan verzamelen om te laten zien. Jeroen gaat foto's uitsorteren om de verschillende materialen en hun toepassingen te tonen.  En zo krijgen zijn klasgenootjes hopelijk een beeld over het bouwen van een huis. 

zaterdag 7 maart 2015

Het huis van familie Muis

Na heel veel niet- en plakwerk van de dampremmen, mocht de papiervlokkenman dan eindelijk komen.
Zo'n dampremmen zijn eigenlijk grote rollen stug papier. Die moeten dus op maat gesneden worden en daarna vastgeniet aan de dakbalken. Nadien worden alle naden afgeplakt met speciale tape om de constructie lucht- en dampdicht te maken.  Zolang dat rechte stukken zijn, gaat dat vooruit. Uiteraard zijn er niet veel rechte stukken, wat het nodige gepruts en gevloek geeft.
Zo'n damprem is echter wel belangrijk voor een goede isolatie. Het zorgt er voor dat er geen vocht vanuit de leefruimtes in het isolatiemateriaal kan, maar dat er wel vocht vanuit het isolatiemateriaal naar de leefruimtes geloodst wordt, zodat bij eventuele condensvorming (want hoe zorgvuldig je ook werkt, helemaal luchtdicht is enkel in een theorie mogelijk) het isolatiemateriaal toch terug kan uitdrogen.
Op zich wil je absoluut niet dat het isolatiemateriaal nat wordt. Want dat zorgt voor een mindere isolatiewaarde én het werkt schimmelvorming in de hand. En dan hebben we het nog niet over de gevolgen van de constructie zelf... Nat hout rot. En je wilt kost wat kost vermijden dat je dak wegrot.

Maar laat ik eerst iets vertellen over de dakconstructie. In de traditionele bouw zorg je er voor dat je isolatiemateriaal niet nat kan worden. Eventuele condensatie wordt opgevangen door een onderdak (dat dus langs buiten condenseert). Meestal betekent dat dat je een "lege" ruimte tussen je dak en je onderdak laat. Zeker als je een plat dak hebt is dat belangrijk. Door pannen kan eventueel nog damp uitdrogen. Bij een plat dak kan dat niet door de dampdichte dakbedekking. 
Als isolatiemateriaal voor de daken en de houtskeletbouwmuren gebruiken we papiervlokken. In tegenstelling tot de traditionele, minerale isolatiematerialen (denk aan glaswol ed) kunnen de papiervlokken wel waterdamp bufferen. Het is natuurlijk niet de bedoeling dat ze kletsnat worden (hoewel ik proefondervindelijk wel kan vertellen dat ze véél water kunnen opnemen). De damprem zorgt voor een minimale condensvorming en de papiervlokken doen de rest. In de koude maanden, wanneer de lucht vochtiger is, buffer je de eventuele damp. In de zomermaanden, als je dak genoeg zon krijgt en dus opwarmt (wat een voorwaarde is voor deze constructie) kan je dak weer uitdrogen. Door die samenwerking kan je je dak helemaal vol isoleren. Van de epdm (dakbedekking) tot de afwerking van het plafond is er geen enkele leegte. Elke cm meer is weer wat gewonnen op de energiefactuur.

Het kiezen voor papier- of cellulosevlokken was voor ons een evidentie. De cellulosevlokken worden van oude kranten gemaakt. Het productieproces bestaat in principe enkel uit versnipperen. Voor de brandveiligheid worden er nog boorzouten aan toegevoegd. Maar die zijn helemaal niet giftig. Onnodig te zeggen dat cellolusevlokken dus volledig in het bio ecologisch bouwen passen!
De gaten zijn geboord, klaar om te beginnen inblazen.


De papiervlokkenman





Gaten gevuld... 't geeft wel wat stof





Het huis van familie Muis


En, het is kei tof knutselmateriaal... Dat getuigt de familie Muis.
Familie Muis kwam piepen samen met de papiervlokkenman en een commentaar op een Facebook berichtje van Jeroen. 
Ook familie Muis voelt zich al volledig thuis...
Piep Piepieppiep.

Familie Muis keurt en onderzoekt echt alles


Famielieportret

De kindjes hebben dolle pret

En Papsie en mammie genieten even van de rust.
Nog enkele isolatie feitjes op een rij:


  • in het plat dak zit 25 tot 30cm papiervlokken
  • in de houtskeletmuren: 17 of 23 cm papiervlokken + 6cm vlasisolatie aan de binnenkant en 18mm houtwol aan de buitenkant
  • het pannendak: 23cm papiervlokken + 18mm houtwol


Ook het "oude" gedeelte wordt nog geïsoleerd. Maar dat is voer voor een andere keer.