En ik moet toegeven, het is soms lastig om een evenwicht te houden tussen werk/gezin/bouw en alle andere "verplichtingen". Maar een ultieme relatietest is het nu ook weer niet. Misschien logisch, gezien de testen die we al gehad hebben (de concerten van V&E waar Jeroen zich volledig in kan verliezen, de vroeggeboorte van Anne-Marie, de zwangerschap van Kamiel, enz.). Het zijn niet de leukste dingen in ons leven, maar daardoor weten we nu wel wat onze valkuilen zijn, hebben we ook leren luisteren naar elkaar. En kunnen we de onvermijdelijke wrevelmomenten bij mekaar wel kaderen.
En dat is nodig. Want verbouwen en een gezin van 3 kleine kinderen combineren, dat vergt wel wat organisatie en overleg. Zo zetten we onze hobby's buitenshuis ed op een lager pitje omdat je nu eenmaal maar 24u in een dag hebt en dat huis echt wel voor gaat. Maar voor de kinderen is dat moeilijker. We willen nu eenmaal dat hun leven niet te hard door mekaar gehaald wordt. Blije kinderen maken het leven van mama en papa zoveel makkelijker. Het duurt op deze manier langer, maar het is wel de bedoeling dat we er terug met 5 gaan wonen.
Net omdat we ons nu heel bewust zijn van alle vrije momenten, valt het op hoeveel "verplichtingen" er op een jaar wel niet zijn. Allemaal heel leuk, maar ook weer balanceren. Zo mag Anne-Marie dit jaar haar Lentefeest meedoen.
Een extra feestje te organiseren dus. En ook voor ieder gezinslid een outfit samenstellen (want het is wel een specialere dag dan pakweg een verjaardag). Veel budget om dure communie/lentefeestkledij te shoppen is er niet. Daarbij, Anne-Marie is zo lang en smal dat het al moeilijk is om een kleedje te vinden dat mooi afkleedt. Ze heeft dan ook nog eens een zeer duidelijk idee van wat ze mooi vindt. Een geweldige combinatie om te gaan shoppen...
En dus, dan maken we maar zelf een kleedje toch? Een patroon zoeken bleek al niet zo simpel. Ze gaf ongezouten haar mening en had duidelijk een beeld in haar hoofd. Bijkomende moeilijkheid: ze is zo smal dat ze nog in een 104 past. Maar dan is het véél te kort. Ik heb het patroon dus flink mogen aanpassen. En toen moesten we stof gaan kiezen. Anne-Marie bleek ziek te zijn die dag, dus ik mocht alleen gaan. En ze gaf mij een onmogelijke opdracht mee: "mama, koop je dan stof met paarden op? Of eigenlijk, het liefste met eenhoorns".
Ik vertelde welke kleuren Anne-Marie het beste staan en over de onmogelijke opdracht bij Piekewieke en die toverde daar toch ineens een stof in de juiste kleur voor Anne-Marie mét eenhoorns op!
Zelf wilde ik ook wel iets nieuws voor het Lentefeest, maar weer eigenlijk geen budget om een kleedje te gaan shoppen. De boze blik van Jeroen wist ik snel te tackelen met het argument dan ik nog stof voor een jurk had liggen en dat het dus enkel garen, een rits en een paar knoopjes zou kosten. (En weer een paar avonden tijd).
Bij Piekewieke leerde ik een hemdje maken. Matthijs had dus al een stukje van zijn feestoutfit. Maar ja, waar vind je daar een bijpassende broek voor? Ook zelf maken dan maar. Kamiel kreeg dezelfde broek en een hemdje dat net iets anders is dan dat van Matthijs.
Een hele onderneming, want ik ben bijlange na geen professional, heb nooit les gevolgd en heb nog maar 2 jaar een naaimachine.
Alles is nu, buiten een knoopje hier en daar en de zomen, klaar. Als je het zo bekijkt, een imposante stapel:
En eerlijk: die stapel heeft voor meer stress en echtelijke wrevel gezorgd dan de hele verbouwing tot nu toe.
