maandag 9 mei 2016

"En, content zeker dat het achter de rug is?"

Dat is zowat de meest gehoorde vraag van de laatste weken.

Het antwoord: "Ja, uiteraard!"

Maar er moet ook nog veel gebeuren, dus echt achter de rug is het nog niet.
Dat ik geen "verbouwalleenstaande" meer ben, is wel een hele verademing. En niet alleen voor mij. Het hele gezin, groot en klein, geniet van de luxe dat papa terug meer thuis is.

De kinderen hebben hun weg in het huis én de tuin gevonden. Hoewel de tuin nog een rommelboeltje is (en het huis eigenlijk ook omdat de ingemaakte kasten er nog niet zijn), genieten ze volop van het buitenspelen en het ontdekken. De lange smalle tuin geeft hen de mogelijkheid om de verschillende plekjes (boomgaardje, bessenwei, speelwei, enz.) met veel fantasie te exploreren. Zalig om die 3 bezig te zien. En bij regenweer gebruiken ze ook het hele huis om te spelen. Wonder boven wonder heb ik ze alledrie kunnen bijbrengen dat ze na het spelen op hun kamer alles terug moeten opruimen voor ze naar beneden komen. Vooral Kamiel geniet van het alleen op zijn kamertje spelen. Zo heeft hij zijn hele automat alleen uitgerold en geïnstalleerd. Met pretlichtjes in zijn ogen kwam hij vragen of hij die mocht laten liggen na het spelen (slim, want oprollen lukt hem nog niet zo goed).

Ook Jeroen en ik voelen ons helemaal thuis in ons eigen stekje. Hoewel er soms wel wat irritatie komt boven drijven als we weer eens onze teen stoten aan die verdomde doos die nog geen plekje heeft. Of 1 van de kinderen met zandschoenen binnen stormt. Enz.

Het enigste dat ik echt nog mis, is een terras. Nu liggen er osb platen. Een tafel en stoelen stabiel daarop kunnen wegzetten is een illusie. En ik mis het om niet buiten te kunnen eten, was opvouwen, strijken, gewoon even koffie drinken, met de kinderen buiten een 4 uurtje eten, enz.

donderdag 7 april 2016

Welkom

Hoewel alles nog niet uitgepakt is en/of netjes opgeruimd, toch een fotoreportage. We hebben onze oude meubels gerecupereerd. Maar hier en daar willen we ingemaakte kasten. Binnendeuren zijn er ook nog niet. En zo zijn er nog wel een aantal dingen die nog moeten gebeuren. Zo gaat dat, zeker?

Welkom allemaal!

Komen jullie mee naar de living?



De living gezien vanaf het erkertje vooraan



De eetplaats, met was...

De keuken, met afwas...


Zicht vanuit de keuken op de eetplaats




de bijkeuken




De wasplaats


Hier rechts willen we dus ook nog ingemaakte kasten


Zullen we boven gaan kijken?


de overloop


badkamer














Voilà, nu zijn we helemaal rond. Om het echt helemaal naar ons zin te maken, moet er nog best wat gebeuren. Sommige dingen kunnen redelijk snel gaan. Anderen vragen wat meer tijd. Maar ooit komt het wel helemaal in orde.





maandag 15 februari 2016

Het begin van het einde

Na meer dan anderhalf jaar, had Jeroen 2 weken terug een aankondiging. En niet zo maar een...

Het is tijd. Tijd om een nieuw hoofdstuk te beginnen en een ander hoofdstuk af te sluiten:

DE VERHUISDATUM IS VASTGELEGD!!!

Ons huis begint steeds meer op een echt huis te lijken en steeds minder op een bouwwerf. De parket is overal gelegd. De badkamer is getegeld. De spatwand in de keuken ook. De houten kader voor de glazen wand met schuifdeur die de living met de inkomhal scheidt, is vandaag geplaatst. De eerste stopcontacten zijn geplaatst, met plaatjes en al.
Elke kleine verandering lijkt nu een grote stap richting verhuis.

En hoe hard ik ook sta te poppelen om te verhuizen, die datum die dichterbij komt is ook wel eng. Gaat alles op tijd ingepakt geraken? Heb ik wel genoeg tijd. En komen we toe met dozen? Het meeste wat we niet echt nodig hebben, is al ingepakt. We komen er wel, elke dag proberen een doos te vullen.


donderdag 7 januari 2016

Nieuwjaarsdingen

Nu het nieuwe jaar zich heeft ingezet, is het nog eens de hoogste tijd om een nieuw update te geven.

De meeste mensen wensen mij een goede gezondheid. Dat is idd cruciaal. Maar diep vanbinnen wens ik mezelf, Jeroen en onze kinderen maar 1 ding: terug verhuizen naar ons eigen huisje en het woelige van de laatste twee jaren achter ons laten.

Er is de hele kerstvakantie druk verder gewerkt, tussen alle feestjes door. Ook de eerste dozen werden terug ingepakt.
Het einde komt dus in zicht... maar de laatste loodjes wegen het zwaarst. Héél cliché, maar ja, het is zo.

De plafonds en fermacell muren krijgen nu allemaal een plamuurbeurt om de putjes en oneffenheden weg te werken. Daarna krijgen ze al een eerste schilderbeurt zodat het er toch niet meer zo'n "huis midden in verbouwingen en dan verhuisd en alles stil gelegd" look meer heeft.
Zodra dat gedaan is, kunnen de parketvloeren gelegd worden (en geschuurd en geolied). En dan.... is het echt bijna af. Dan is het enkel nog badkamer tegelen en installeren, keuken installeren, trap nog eens inoliën. Dat klinkt iets van niets, twee weekendjes werk, allez 3 max. Maar toch, zo zijn er al wel wat dingen geweest waarvan we dat ook dachten. 
En daarna... poetsen en verhuizen.
Ik probeer ondertussen voor een zoveelste keer door onze spullen te gaan en te kijken wat er eigenlijk overbodig is. Om steeds meer te declutteren.

Na het rommelen en inpakken kruip ik onder mijn sazie, hunkerend naar onze warme knuffelmuren, en haak verder aan het zoveelste dekentje of omslagdoek. 2 jaar geleden begon ik met een Crochet Along 2014 om uiteindelijke een deken voor Anne-Marie te hebben. Ondertussen heeft Matthijs ook zijn eigen Crochet Along 2015. Morgen start een nieuwe Crochet Along 2016, voor Kamiel. De afgelopen jaren was het haken, naast de verbouwing en samen met het naaien een rode draad in mijn leven. Eentje die zich nog wel wat verder gaat zetten. En wat is er nu heerlijker dan onder een dekentje kruipen dat met veel liefde gemaakt is en even weg te dromen...